In huize Burger zijn manlief en kinderen vanaf dag 1 thuis en dat vergt, net als in alle andere gezinnen, veel aanpassingen. Iedereen heeft zijn, meest online, verplichtingen en iedereen doet wat íe kan op het gebied van werk en school. Natuurlijk is het niet altijd makkelijk en zie ik ze soms worstelen met de situatie, maar dat doen we uiteindelijk allemaal. Je ziet ook wel dat er, nu we een paar weken ‘op weg’ zijn, een soort van gewenning optreedt. Er wordt een comfortabele weg gevonden om het vol te houden, dit afstand van elkaar nemen wat we tot voor een paar weken niet kenden. Met extra voorzorgsmaatregelen draai ik mijn atelier en ben ik in staat mijn klanten te blijven helpen. Belangrijke gelegenheden in een mensenleven zoals verloven of trouwen worden als gevolg van het Coronavirus vaak later of op een alternatieve manier ‘gevierd’. Andere dingen gaan wél door, altijd, denk maar eens aan een geboorte of een overlijden. Met name dat laatste houdt me bezig want afscheid nemen gebeurde waarschijnlijk nog niet eerder met zoveel afstand tussen nabestaanden, vrienden en andere betrokkenen. Uitvaarten, plechtigheden; Corona drukt er haar stempel op, wat soms hartverscheurend is en tegen alle gevoelens indruist.
Op die bewuste middag komt hij, vergezeld door zijn dochter, naar mijn atelier om het sieraad op te halen dat ik voor hem heb mogen ontwerpen en smeden. Hij koos een witgouden hanger ter nagedachtenis aan zijn overleden vrouw. Eenmaal binnen is de spanning voelbaar, ze nemen elk plaats op een stoel aan de lange tafel en ik zie dat hij het moeilijk heeft. Emoties zorgen ervoor dat er wordt gehuild, maar gelukkig ook gelachen. Net als vele andere, lijkt ook dit moment onder de huidige omstandigheden zwaarder beladen dan normaal. In een tijd waarin minder sociale contacten mogelijk zijn ís iemand (moeten) missen natuurlijk ook moeilijker. Ik weet niet hoe het met jullie zit en ongeacht hoe cliché het ook moge klinken, deze tijd is ook een moment voor zelfreflectie. Het zet het leven en alles wat dat met zich meebrengt weer even in perspectief. Persoonlijk voel ik de sterke behoefte dichtbij ‘mijn mensen’ te willen zijn. Dat is ook wat ik om mij heen veel hoor. Maar wat als dat niet meer kan? Herinneringssieraden zijn sieraden met een verhaal, een heel persoonlijk verhaal. Het staat voor herinneringen, vaak een groot deel van iemands leven, die in de meest figuurlijke zin van het woord draagbaar zijn geworden. Een manier om een verloren dierbare toch weer een heel klein beetje dichtbij te hebben. Het is een soort terugzien, pijnlijk en prachtig tegelijk. Ik ben zó blij dat ik dit voor een ander mag doen, zoiets voor iemand kan betekenen; ik heb een onbetaalbare job.