Ineens was het daar, de naam voor de nieuwe collectie. ‘Reijn'. Op een mooie vrijdagmiddag in april, de stralen van de zon verwarmen mijn atelier, hebben we een bespreking. We gaan (lees móeten!) keuzes maken. Meer van minder en minder van meer. Authentiek. Kwaliteit. Mijn eigen stijl, zelf vind ik dat al snel te beladen klinken, moet zich vertalen naar al mijn stukken. Voor mij is het belangrijk dat mijn sieraden zich onderscheiden van anderen, ik wil niet vermeerderen maar verbeteren. Stukken van de hand van een goudsmid herken je overigens snel; de zorg en passie waarmee ze zijn gemaakt zie je meteen, ook wanneer je geen kenner bent.
De chaos die heerst in mijn hoofd zorgt ervoor dat mijn gedachten soms overlopen. Het is fijn om een middag te sparren met iemand waarmee ik plannen en inspiratie deel, iemand die gedachten helpt ordenen, die structuur biedt en vooraf gestelde doelen bewaakt. Vind maar eens iemand die je snapt en die je gedachten kan vertalen. Ik kan het weliswaar voor mijn klanten, maar vind het des te lastiger wanneer het mijn eigen, soms alle kanten op bewegende, gedachten betreft. We nemen nog een kop thee, we praten, we zoeken en vinden steeds meer richting. Langzaamaan benaderen we ‘de collectie’.
Nu de naam nog. Nóg een kop thee.
Een tijd terug, jullie weten het nog uit mijn februari-blog, reisden we naar München. Een reis, waarbij we de Donau kruisten en ons dichtbij de Rijn begaven. Een reis, die het startsein was voor iets nieuws, een nieuwe collectie waarin ik zó veel zin heb! Een nieuwe collectie die, na een onrustige periode in mijn atelier, symbool staat voor een frisse start. Terwijl ik daarover nadenk, vallen de stukjes ineens op hun plek; Reijn. Het wordt ‘Reijn’! De béste naam die deze collectie maar kan gaan dragen, een naam die veel voor mij betekent.
Een naam.
Lijnen uit mijn hoofd die nu daadwerkelijk op papier staan.
Details zoals materialen en de prachtige stenen die al zijn uitgezocht.
Reijn gaat zich binnenkort aan de wereld laten zien.
Geen thee meer. We verlaten het atelier en settelen ons op het terras voor de schuur. We proosten onder de voorjaarszon op de grote stappen die we zetten. Ik kan niet wachten, en jullie?! Wordt snel vervolgd!
