'Tegenstrijdig'

Omdat er zich zoveel dingen afspelen in mijn hoofd, ben ik eraan toe te ervaren wat er gaande is in de sieradenwereld. Hoewel ik denk dat ik aardig ‘bij ben’ en probeer ‘bij te blijven’, wil ik zien wat er internationaal speelt. Beleven wat er gebeurt en bekijken wat meer mogelijk is. Ik smacht ernaar kennis te maken met (het werk van) verrassende nieuwe ontwerpers, ik ben gretig en benieuwd. Ik ga bovendien op zoek naar nieuwe edelstenen en wil meer weten van de laatste ontwikkelingen en technieken.

De reis verloopt soepel en na een mooie dag sturen, we kletsen, eten en drinken wat, komen we aan in de metropool München. Hier blijkt al snel hoe heerlijk dorps wij zijn, al laten we ons door het drukke verkeer om ons heen niet snel van de wijs brengen. Door de 3 verschillende navigatiesystemen die we tegelijkertijd aan hebben staan daarentegen wel.. Ondanks de onophoudelijke stroom van eenrichtingsverkeer belandden we, door een plotse, maar soepele draai (tegen het advies van álle navigatiestemmen in) midden voor ons hotel. De stem achter de receptie vertelt ons, dat we daar niet lang kunnen blijven staan en dat het beter is in de parkeergarage, “Sie fahren einfach rechts, rechts, rechts”, te parkeren. Helaas namen we niet de eerste, maar de tweede rechts, klein detail, en tot overmaat van ramp lagen onze telefoons in het hotel. Een kwartier later, na een aantal allervriendelijkste voorbijgangers te hebben gevraagd en zes blokken te hebben omgereden, vinden we eindelijk de onopvallende ingang van de parkeergarage aan de achterzijde van het blok waarin het hotel zich bevindt. Geschafft, we zijn er! Het hotel bevindt zich op nog geen 100 meter van de oude stadswal, we verblijven aan de rand van de Altstadt die werkelijk prachtig is. München, dus dat betekent een Weissbier in de zon op Marienplatz tegenover het oude raadhuis. We eten wat voordat we ons een paar uur later begeven naar het hotel; morgen is de eerste dag van Inhorgenta!

Inhorgenta, enthousiast stappen we binnen en verheugen ons op wat we gaan zien. Een enorm beurscomplex, waar talloze hallen vol staan met sieraden en alles wat ermee te maken heeft. Ik zie mooie dingen, héle mooie dingen, maar ook heel veel van hetzelfde en daarmee bedoel ik weinig bijzonders of innovatiefs. Kort na binnenkomst overvalt me daardoor een gevoel van teleurstelling. Inhorgenta is overweldigend. Niet voor wat betreft de kwaliteit, maar wel voor wat betreft de kwantiteit. Het aantal (commerciële) standhouders is enorm en dat is precies waarop ik niet had gehoopt, al hield ik er vanuit een eerder bezoek jaren terug wel rekening mee. Na een stevige kop koffie besluiten we verder te gaan en stappen ‘Carat’ binnen, een hal vol (half)edelstenen. Mijn hart maakt een klein sprongetje wanneer ik bij een eenvoudige stand eerlijke, adembenemende stenen vind. Ik koop er een prachtige peervormige salt&pepper Diamant, cabuchon Aquamarijnen, Tourmalijnen etc, etc.. Stuk voor stuk passend bij de ideeën die heb voor mijn nieuwe lijn. Ze zijn uniek, ze zijn prachtig! De hal waar de nieuwe technieken worden aangeboden blijkt minder vernieuwend dan ik dacht. Aan de andere kant is dat heer erg passend bij het ambacht van goudsmeden: eerlijk en eeuwenoud handwerk. Met gepaste trots laat ik Inhorgenta achter me. Ik ben trots op het vertrouwen dat ik van mijn klanten geniet, ik ben trots op de stukken die ik de afgelopen jaren heb mogen maken, ik ben trots op de stukken die uit mijn atelier komen. Trots op de kansen die ik kreeg én aangreep!

De ondergrondse brengt ons terug naar de binnenstad waar we neerstrijken bij een Italiaan die weet wat lekker is. Met fantastische wijn en heerlijke gerechten vieren we ons verblijf in deze geweldige stad en maken wij ons op voor morgen wanneer we terugreizen naar Nederland. Mijn handen jeuken. Ik heb zin om weer achter mijn werkbank te duiken, zin om van potlood-, pennenstreken te maken. Focus op de nieuwe lijn. Wordt vervolgd!

Blog geschreven in samenwerking met SPEMM Business Support